Przepis na dwujęzyczność

Jak wychowywać dziecko dwujęzyczne? Jak świadomie wspierać jego rozwój i naukę nie tylko języka, którym posługuje się otoczenie? Kiedy i jak zacząć przygodę z dwujęzycznością? Na jakie przeszkody możesz trafić podczas tego życiowego wyzwania i jak sobie z nimi poradzić? Książka Anety Nott-Bower “przepis na dwujęzyczność” to przewodnik po dwujęzyczności, który odpowie na te, jak i wiele innych pytań, które mogą się pojawić, jeśli zdecydujesz się zaprosić swoje dziecko do świata dwujęzyczności (albo nawet wielojęzyczności).

“Przepis na dwujęzyczność” to doskonała lektura zarówno dla osób, które towarzyszą dzieciom w rozwijaniu dwujęzyczności naturalnej, jak i zamierzonej. O tej pierwszej  sytuacji mówimy, kiedy członkowie rodziny pochodzą z różnych części świata i chcą przekazać dzieciom język swojej ojczyzny. Dwujęzyczność zamierzona pojawia się natomiast wtedy, gdy rodzice świadomie decydują się na stworzenie dzieciom warunków do wzrastania w otoczeniu wybranego przez nich języka, choć wokół dominuje język narodowy. Bez względu na sytuację, pojawią się trudności i problemy, a Aneta Nott-Bower podpowiada, jak je rozwiązywać. 

Ogromnym atutem książki jest jej uniwersalność. Pomocne treści odnajdą na jej stronach zarówno rodziny polskie mieszkające w Wielkiej Brytanii, jak i rodziny polsko – japońskie wychowujące dzieci w Kanadzie czy też Senegalu. Będzie pomocna także dla osób, które stopniowo zapominają języka, którym biegle się posługiwały jeszcze niedawno. Takie sytuacje mają miejsce, gdy np. rodzina decyduje się na powrót do ojczyzny po kilku latach mieszkania za granicą. System jest uniwersalny i trudności są takie same, różni się tylko język, w jakim będziemy je omawiać. 

Ta publikacja, poza wieloma wskazówkami dla rodziców, czy też nauczycieli, obala wiele mitów dotyczących dwujęzyczności. Autorka rozprawia się m.in. z takimi przekonaniami jak twierdzenie, że dzieci dwujęzyczne będą przeciążone przyswajaniem dwóch języków, rozdarte i będą musiały zmagać się z trudnościami dotyczącymi określenia ich własnej tożsamości, czy też że zaczną później mówić. Autorka obala także błędne przekonania, że dzieci dwujęzyczne gorzej radzą sobie z nauką szkolną lub też znają oba języki tylko połowicznie. To szczególnie ważny rozdział dla rodziców, którzy wciąż wahają się z podjęciem decyzji o dwujęzyczności dziecka lub mają w swoim środowisku osoby, które wciąż je do tego zniechęcają. 

Autorka książki niemało miejsca poświęca także rozważaniom na temat trudnej sytuacji rodzica, który podejmuje się wprowadzić dziecko w świat dwujęzyczności. Zwraca uwagę na to, że on sam także mierzy się z przyswajaniem drugiego języka i nierzadko trafia na liczne przeszkody. Czytelnik znajdzie jednak w tej pozycji wiele argumentów, przemawiających za tym, że naprawdę warto podążać tą drogą, jak również wskazówek pomagających przezwyciężyć trudności. 

Poza dwujęzycznością, czy też wielojęzycznością, autorka wiele miejsca poświęca także dwupiśmienności i dwukulturowości, które są filarami prawdziwego poznania danego języka. 

Podsumowując, polecam tekturę “Przepisu na dwujęzyczność” wszystkim rodzicom zainteresowanym tym tematem, lub wręcz zmuszonym do niego przez życie. Pamiętajcie, że znajomość kilku języków to dla dziecka ogromny skarb, ale też trudna droga dla całej rodziny. Niemniej warto ją podjąć i zrobić to świadomie, a ta książka pomoże uniknąć niepotrzebnych błędów. Co równie ważne, cenne wskazówki znajdą w niej zarówno rodzice, którzy dopiero spodziewają się dziecka, jak i ci, którzy dwujęzyczność wprowadzają już od lat.